Page 48 - Sinerji s9

köşe yazısı / Sema Adalı

Vefa arıyorum

Sema Adalı
İnsan Kaynakları Bir yılı geride bırakırken, ne kazandığımızı ve Yıllarca veya fedakârca o şirkette çalışmanın haz-
Danışmanı ne kaybettiğimizi değerlendiriyoruz… Belki çok zı ile kişi keyifle işe gelir gider. Ancak, rekabet sü-
sema@semaadali.com şey kazandık, ama kaybettiğimiz bir duygu var o rekli daha nitelikli çalışanları gerektirirken, bizim
da “vefa”… Belki bir sevgiliye, belki bir arkadaşa, eski yöntemlerle iş yapma tarzımız geride kaldı
belki de bir çalışana karşı vefa duygumuzu kay- veya biz adapte olamadık. Rekabet şartlarını ça-
bettik… lışana onu anlayacağı şekilde anlatarak kendisini
geliştirmesini istedik ve gerekli şartları sağladık.
Her şirketin kuruluşunda veya büyümesinde
bazı çalışanlar diğerlerine göre daha fazla çalı- Kişi adapte oldu veya olamadı, ama bu yakla-
Vefa uzaklarda kalan bir his, şır. Bu fedakârlık, kişinin şirkete olan gönül bağı şım bile “Evet siz, şirket olarak her türlü imkânı
ile ilişkilidir. Çalışan, o şirketi atölyeden fabrika sağladınız ama ben adapte olamadım ”dedirtir
Dost eski şarkılardan bir iz, çalışana. İşte bu söylem dahi sizleri kurtarır, “vefa”
haline getirmedeki katkısını veya bir işi yetiştir-
Şefkat ise bardaktaki sarışın kız, mek için sabahlamanın keyfini yaşar. İşte bu tarz yı hatırlatır.
duygular içinde bazı çalışanlar şirkete gönülden Yerine alacağınız yeni kişiyi, yetiştirmesini rica
Dizlerimde derman
bağlı olurlar. eder ve bilgi aktarımını yaptıktan sonra tüm çalı-
Kandilimde yağ bitti şanlara veda eder ve bir buket çiçekle el sallaya-
Ancak, gün gelir devran döner şirketin “kurum-
Bulamadım… sallaşma” sürecinde mevcut kadrolar beğenil- rak şirketten ayrılır. Arada bir şirketin önünden
geçerek “Müsaitseniz çayınızı /kahvenizi” içeyim
Zeki Müren memeye başlanır ve işte o zaman yeni yöneti- der, gider.
ciler kurumu sallamaya başlar. Onlar için geçmiş
geçmişte kalmıştır, onlar geleceğe bakar ve Gün gelir, şirkette bir kutlama olur, o kişinin kat-
5 yıllık strateji planlarına odaklanır. Geleceğe kısı hatırlanır ve yemeğe davet edilir veya bir
odaklanmanın enerjisi ile bir gün ne olduğunu toplantıda onun da adı geçer, “Alo” der adınız
bile anlamadan, fedakârca çalışanın işten çıkışı geçti hatırınızı sormak istedik denir. İşte bu vefa-
verilir, bir veda maili bile yazamaz, arkadaşlarıyla dır, bizde olması gereken.
vedalaşamaz, masasını bile apar topar toplamak “Vefa” öyle kilit bir kelimedir ki şirket imajınızı
zorunda kalır ve güvenliğe kadar birileri ona eş- yüceltir. Reklam ajanslarının yapamayacağını ya-
lik eder. Bir anda şirketteki çalışma yılları, siyah par, çünkü yılların birikimi ile kök salmıştır şirket
beyaz film gibi gözünün önünden geçer, omuz kültürüne.
omuza, kol kola çalıştığı işverene gitmek ister
ama “ya yoktur ya toplantıdadır”. Dilerim her şirket, yöneticilerine önce “vefa” duy-
gusunu öğretir. Şirketin geçmişini öğreterek,
Ne oldu bize ?
geçmiş başarıları takdir etmeyi ve o şirketi bu-
Bu sahne birçok şirkette yaşanmaktadır. Ne oldu güne taşıyanlara teşekkür etmeyi şirket kültürü
bize ki o çalışanların fedakarlıklarını unuttuk ve haline getirir.
güvenliğe kadar eşlik ederek hırsız muamelesi
yapar olduk çalışanlara. Sadece bir dakika düşü-
nün, bu sahneyi kendinizin yaşadığını, nefesiniz
daralır yüreğiniz burkulur, değil mi ? Bu duygula-
rı çalışana yaşatmaya hiçbirimizin hakkı yok.
Tabii sanal dünya “in” gerçek dünya “out” olunca,
bizlerde de mertlik öldü, bir çalışanı işten çıkart-
mayı bile mertçe yapamıyoruz…
Çok mu zor aşağıdaki sahneyi çalışana yaşat-
mak?

46 BOSİAD SİNERJİ / Kasım - Aralık 2014